İstenmeyen kişi oldugunuz oldumu hiç. zordur istenmeyen kişi olmak, gerekli olmadıkça konuşmazlar sizinle, sizi delen alaycı bakışları hissetmek. bu gibi durumda ya umursamayacaksınız yada benim gibi en ufak birşeyden alınıp kırılan bir tipseniz bozulacak,
üzüleceksiniz... ilkokulda istenmeyen insan çok oldum, aslında askıntı bir tip değilim . ilk arkadaş grubum benim için önemliydi bilirsiniz ilkokulda bir yere ait olma isteği vardır. arkadaşlar değerlidir ilkokulda. benim içinde değerliydi ama sevmediler beni, içten içe nefret ettiler... gıcık oldular. lisede ise 3 sene insanlar bana eziyet etti , kelimenin tam anlamıyla eziyet gördüm şimdi düşünüyorumda ilkokul yıllarım bile daha iyi geçmiş..en azından mücadele edebiliyordum. Lisede sesiz sakin bir çocuk olarak tanındım. bu nedenle kendime zorbalar edindim. geçerken kafama vuran, eşyalarımı kaçıran, dalga geçen...öyle salakmışımki bir kere bile cevap veremedim..öyle korkaktımki benlen dalga geçtiklerinde yüzlerine bile bakamadım hep beddua ettim ezikler gibi.. gece çok ağladım..çok dua ettim. kurtulmak için.. şimdi hepsi geride kaldı üniversitede ise bunları yaşamıyorum artık ama geçmişimide unutamıyorum...Bu insanların bende açtıkları yara çok derin.